Κυριακή 15 Αυγούστου 2010

ΟΙ ΠΟΡΤΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ


Ολοι οι άνθρωποι αντιλαμβανόμαστε τα συμβάντα γύρω μας μέσω τριών εισόδων.Μία της λογικής ,μία της καρδιάς και μία του στομαχιού , και για τα τρία πρέπει να υπάρχει και η ανάλογη πόρτα από όπου θα μπορέσουν να εισέλθουν οι εικόνες , οι λέξεις, οι ήχοι, οι έννοιες,οι τροφές ,οι γεύσεις, οι ιδέες ,τα συναισθήματα .Η πόρτα του στομαχιού μας χορηγήθηκε αυτόνομα από την ίδια την φύση ,οι πόρτες όμως της λογικής και της καρδιάς πρέπει να κατασκευασθούν από εμάς τους ίδιους με πολύ μεράκι και αρκετό κόπο και συντηρούμενες σε καλή κατάσταση εφ΄όρου ζωής. Η πιό συχνά ανοιγόμενη είναι η κατά συνήθεια ασυνείδητη πόρτα του στομαχιού, από μέσα της διέρχονται οι κατ΄ εξοχήν δικαιούχοι δηλαδή οι τροφές αλλά και ένα πλήθος ουσιών διαφορετικής φύσεως και διαφορετικών προορισμών που δυστυχώς καταλήγουν στο σημείο εξόδου των περιτωμάτων ανεξαρτήτως της ποιότητας ή της αξίας των. Η αμέσως επόμενη είναι η πόρτα της λογικής την οποία αρκετοί άνθρωποι έχουν καταφέρει να την κατασκευάσουν και να απολαμβάνουν την άρριστη λειτουργία της στην καθημερινότητα της ζωής και εκτιμώντας την να φροντίζουν να την συντηρούν με συνέπεια. Τελευταία και ξεχαρβαλομένη είναι η σημαντικότερη πόρτα για την ποιότητα και την εξέλιξη της ζωής του ανθρώπου ,η πόρτα της καρδιάς. Σε κάποιους ανύπαρκτη. σε μερικούς διακοσμητική, στους πιό πολλούς σκουριασμένη από την αχρησία που όταν προσπαθούν να την ανοίξουν τρομάζουν από τους τριγμούς της και την κλείνουν βιαστικά όπως όπως και σε πολύ λίγους ,εξαιρετικά λίγους θα την δείς καλογυαλισμένη ,φρεσκοβαμμένη ,με μεντεσέδες και πόμολο να αστράφτουν και να γυαλοκοπούν από την διάθεση αυτών των ανθρώπων να βλέπουν με τα μάτια της καρδιάς τους , να ακούν με τα αυτιά της , να οσφραίνονται και να γεύονται με τα αισθητήρια της ,να νοιώθουν με τους κτύπους της τις καρδιές των αγαπημένων τους προσώπων. Για αυτούς δεν νοείται αγάπη χωρίς την πόρτα της καρδιάς , δεν νοείται ανθρωπιά ,δεν νοείται ευθυκρισία , δεν νοείται σύνεση του λόγου ,δεν νοείται ζωή με συνείδηση με απότερο στόχο τον εξανθρωπισμό του ανθρώπου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου